Het jaar loopt ten einde en menigeen grijpt dat aan om het afgelopen jaar na te beschouwen, vaak vergezeld van awards en bokalen voor gedenkwaardige gebeurtenissen. Ook “Climate Action Network International”, een netwerk van 400 niet-overheids organisaties doet mee met haar jaarlijkse “Fossil of the Year” verkiezing. En voor het tweede jaar op rij heeft Canada deze prijs ontvangen.

Vooral de beschamende rol op de recente klimaattop in Poznan heeft Canada in de prijzen doen vallen. Enkele zaken die door Canada zijn gebruikt voor het blokkeren van de Poznan-onerhandelingen:

• Canada beredeneerde dat de emissies van olie- en gas export (inclusief de teerzanden) niet meegewogen moesten worden. De teerzanden zijn de snelstgroeiende bron van broeikasgas emissies.
• Canada maakt zichzelf belachlijk door te stellen dat haar slechte prestatie op klimaatgebied is gerechtvaardigd omdat het land zo groot en koud is. Het gaat voorbij aan het feit dat de gestelde doelen zijn gebaseerd op historische niveau’s. Canada is sinds 1990 niet groter of kouder geworden, het is er zelfs iets warmer geworden door de klimaatverandering.
• Milieuminister Jim Prentice benadrukte dat alle landen een gelijke inspanning zouden moeten doen, en dat de USA, Canada en India zich vergelijkbare inspanningn zouden moeten getroosten. Dit is een recept voor passiviteit. Landen in ontwikkeling doen alleen mee als de reeds geindustriealiseerde landen hun toewijding tonen.
• Canada blijft het enige land dat het verdrag van Kyoto heeft getekend, maar het vervolgens compleet genegeerd heeft. Het zit nu 30% boven het gestelde Kyoto doel.
• Canada gaat door met het verdraaien van haar gestelde doelen door te verbergen dat de “20% vermindering in 2020” is gebaseerd op het niveau van 2006, wat slechts 3% minder is dan het referentiejaar 1990.