In de Volkskrant van vandaag een stuk over belasting op kernenergie in Duitsland. Bondskanselier Angela Merkel heeft een al weken voorslepende debat over de toekomst van kernenergie in Duitsland op scherp gezet. Gisteren liet ze weten dat ze van de Duitse kernenergiebranche een bijdrage verlangt voor de verdere uitbouw van hernieuwbare elektriciteit. Ze liet in het midden hoe dit vorm moet krijgen, maar het lijkt het erop dat de Duitse regering een belasting gaat heffen op de splijtstofstaven, om die vervolgens ten goede te laten komen aan de energieproductie uit hernieuwbare energiebronnen.
Een andere optie is de atoomsector verplichten meer te investeren in duurzame energie.
Ondanks zwaar lobbywerk van atoomjongens als RWE, Eon en Vattenfal, laat Merkel zich niet van de wijs brengen en moet de Duitse nucleaire industrie meewerken aan de verdere uitbouw van duurzame (hernieuwbare) elektriciteit.

Wàt een tegenstelling tot het Nederlandse beleid. Waar in Duitsland het beleid is gericht op het uitfaseren van kernenergie, wordt hier juist gelobbyd voor het bouwen van een tweede kerncentrale. Duitsland zet vol in de hernieuwbare energie, Nederland (zeker de bruine coalitie) ziet er niets in.
Nu heeft de Duitse regering in hoofdpijndossier “Asse” een goede stok om mee te slaan. In een ondergrondse zoutmijn aldaar zijn honderden vaten kernafval opgeslagen. Maar door scheuren in de mijnwanden dringt water binnen. De kans dat de vaten gaan lekken groeit met de dag, met mogelijk zeer ernstige gevolgen voor het grond- en drinkwater in de regio. Probleem is dat die vaten moeilijk bereikbaar zijn. EenVandaag had er enkele weken geleden nog een item over (hier te bekijken)