In het door een aardbeving en een tsunami getroffen Japan dreigt nu ook een kernramp. In 3 reactoren van de kerncentrale Fukushima 1 dreigt een meltdown, een situatie waar door onvoldoende koeling de reactor oververhit raakt en brandstofelementen smelten.
In het uiterste geval kan het reactorvat gaan lekken en kan radioactieve straling ontsnappen.
Ik hoop dat ze het nog onder controle krijgen en besmetting beperkt blijft, maar de berichten uit Japan worden steeds verontrustender.

De wereld houdt de adem in, er wordt meegeleefd en gereageerd. In Duitsland was er gisteren al een grote betoging tegen kernenergie, beursgenoteerde bedrijven in de kernenergie (Areva, RWE, EDF) raken vele procenten beurswaarde kwijt en in veel landen laait de discussie over wel of geen kernenergie weer op. Vanuit de regeringspartijen in Den Haag is het oorverdovend stil: zij zijn voorstanders van een tweede kerncentrale in Borssele en zien het draagvlak met de dag slinken.
Elders vragen voorstanders om relativering: “wereldwijd overlijden er er meer door verkeersongelukken dan door kernongelukken” en “kernenergie is noodzakelijk voor de energiezekerheid op de middellange termijn” (DeMorgen.be).

Kernenergie is en blijft een uiterst delicate ethische kwestie: mogen wij talloze generaties na ons opzadelen met hoogradioactief afval dat honderdduizenden jaren een gevaar kan betekenen, om in onze eigen energiebehoefte te voorzien? Wat mij betreft niet doen.