Vandaag werd dan de langverwachte “Green Deal” gepresenteerd door minister Verhagen van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I).

De Green Deals van Verhagen zijn afspraken waardoor ideeën vanuit de samenleving die bijdragen aan groene groei mogelijk worden gemaakt. Door 59 projecten een zetje te geven (uitdrukkelijk géén financieel zetje) moet er zoveel energie uit hernieuwbare bronnen opgewekt worden dat de EU doelstelling van 14% duurzame elektriciteit gehaald wordt. De regering investeert zelf dus niet, maar creëert mogelijkheden door regelgeving te versoepelen en andere belemmeringen weg te nemen.

De partijen die een Deal met Verhagen hebben gesloten zijn positief, maar uit diverse hoeken klinkt kritiek. Jan Rotmans, hoogleraar op het gebied van duurzaamheid en transities, noemt het positief dat de focus niet ligt op subsidies en ziet in de lijst met 57 projecten enkele ‘parels’. “Maar al met al was dit vijftien jaar geleden een goede ingreep geweest, niet nu. In feite begrijpen ze de tijdgeest niet”, stelt Rotmans. Het aantal van 57 “kleine” projecten is volgens de hoogleraar te klein. “Dit is niveau Madurodam”, meent hij. “Er zou veel meer focus moeten zijn op hooguit 15 projecten.”

Jan Rotmans heeft groot gelijk. Het is allemaal too little, too late. het maken van echte keuzes wordt vermeden.
De fossiele energiebedrijven zijn de baas, de belangen van die sector worden worden Verhagen beschermd. Voorbeeld: Green Deal voorstellen die burgers in staat stellen zelf een windpark of zonnestroomcentrale te exploiteren worden stelselmatig genegeerd.
De grootste stimulans die de regering voor meer duurzame energie had kunnen bieden, het creëren van een gelijk speelveld voor energie door de (vaak verborgen) subsidies op fossiele brandstoffen af te schaffen of in ieder geval te beperken, wordt nagelaten. Als je dat nastreeft, heb je geen Green Deals meer nodig, maar wordt duurzame energie vanzelf concurrerender ten opzichte van conventionele, fossiele energiebronnen. Maar ja, met het realistischer beprijzen van fossielen schopt Rutte tegen de schenen van de vrindjes van o.a. VNO NCW en dat is vast de bedoeling niet.

Daarnaast is de werktitel Green Deal van de regering Rutte schaamteloos gejat van Groen Links. Die partij presenteerde begin 2009 onder dezelfde naam een pakket maatregelen om uit de crisis te komen.  Die Green Deal van GroenLinks was veel omvangrijker met structurele hervormingen en investeringen op sociaal gebied en op terreinen als milieu, arbeid, wonen en belastingen.

Bron: www.rijksoverheid.nl